ಸಣ್ಣ ಕಥೆ - ವರ್ತುಲ

ನಿಮ್ಮ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ನಾವು ಹೇಗೆ ಇದ್ವಿ ಗೊತ್ತ ?, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆ ಬಿಟ್ಟರೆ ಮನೆ ಸೇರುತ್ತ ಇದ್ದಿದ್ದು ಸಂಜೆ. ಅಮ್ಮ ಊಟಕ್ಕೆ ಬಾರೊ
ಅಂತ ಕರೆಯುತ್ತಲೆ ಇದ್ರು, ಅದ್ರೆ ಆಟ ಅಡೊವಾಗ ಊಟ, ಬಾಯಾರಿಕೆ ಯಾವುದು ಬೇಡ. ಅಪ್ಪ ಬರೊ ಹಾಗೆ ಮನೆ ಒಳಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡು, ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಇದ್ದೆ. ಪುಸ್ತ್ಕಕ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡರು, ಆಚೆ ಗೆಳೆಯರು ಈಗ ಎನು ಆಡುತ್ತ ಇರುತ್ತಾರೆ ಅಂತ
ಅಪ್ಪ ಪೂಜೆಗೆ ಕುಳಿತಿರುವುದೇ ಕುಳಿತರೆ ಮತ್ತೆ ಆಟಕ್ಕೆ ಹೋರಡುತ್ತ ಇದ್ದೆ ಅಂತ ಮಗಳ ಮುಂದೆ ಬಡಾಯಿ ಕೊಚ್ಚುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಇದ್ದೆ.

ಹೌದ ಅಪ್ಪ .. ಅಜ್ಜಿ ನಿಮಗೆ ಬೈತಾ ಇರಲಿಲ್ವಾ ? ಅಂತ ಮಗಳು ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಕೊಂಡು ಕೇಳುತ್ತ ಇದ್ದಳು.

ಅಯ್ಯೊ ನನ್ನ ಮಾತು ಎಲ್ಲಮ್ಮ ಕೇಳುತ್ತಾನೆ, ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದುತ್ತ ಇದ್ದ ಮತ್ತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾರ್ಕ್ಸ ತೆಗಿತಾ ಇದ್ದ ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನನ್ನು
ಅವನ ಪಾಡಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆವು. ಬಿಸಿಲಲ್ಲಿ ಆಡಿ ಆಡಿ ಕಪ್ಪಾಗಿ ಬಿಟ್ಟ ಅಂತ ಅಮ್ಮ ತಗಾದೆ ತೆಗೆದರು.

ನಮ್ಮ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಒಡೆಯದ ಗಾಜು ಇಲ್ಲ, ಅನೇಕ ಮನೆಯ ಜನರು ನಮ್ಮನ್ನು ಅಟ್ಟುತ್ತ ಇದ್ದರು , ಎಷ್ಟೊ ಸಾರಿ
ನಮ್ಮ ಬ್ಯಾಟು,ಬಾಲನ್ನು ಕಿತ್ತುಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತ ಇದ್ದರು, ಆದರೂ ನಾವು ಆಡುತ್ತ ಇದ್ವೀ ..

ಡಳ್.. ಅಂತ ಗಾಜು ಒಡೆದ ಶಬ್ದ .. ಒಳಗಡೆ ಟೆನಿಸ್ ಬಾಲ್ ಬಂದಿತು. ತಕ್ಷಣ ಆಚೆ ಹೋದ ನಾನು
ಬೀದಿಗೆ ಬಂದು ..." ಒಡಿಹೋಗುತ್ತ ಇದ್ದ ಹುಡುಗರನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ
" ಎಯ್ ಯಾವನೋ ಅವನು , ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದರೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿಲ್ಲ ಅನಿಸಿಬಿಡ್ತಿನಿ. .. ಹಾ .." ಅಂತ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿನಿಂದ ಹೇಳುತ್ತ ಇದ್ದೆ.
ಆ ಬಂದ ಮಗಳು ..
"ಎನಾಯ್ತು ಅಪ್ಪಾ , ನೀವು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಕೆಲ್ಸವನ್ನೇ ಅವರು ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅಲ್ವಾ " ಅಂತ ಹೇಳಿದಳು.

ಒಂದು ನಿಮಿಷ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ನನಗೆ ಪಿಚ್ಚೆನಿಸಿತು, ೫ ನಿಮಿಷ ಮುಂಚೆ ಇದೇ ಕೆಲ್ಸವನ್ನು ಪ್ರತಾಪ ಎಂದು ಬೀಗುತ್ತ ಇದ್ದ ನಾನು, ಇವತ್ತು ಅವರನ್ನು ಬೈಯುತ್ತ ಇದ್ದೆನಲ್ಲ. ಮುಂದೆ ಆ ಮಕ್ಕಳು ಇದನ್ನೆ ಪ್ರತಾಪವಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು

" ಸುಮ್ನೆ ಆ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಭಯ ಹುಟ್ಟಿಸಿದೆ ಅಷ್ಟೆ, ಬಾ ಒಳಗಡೆ ನಡಿ." ಎಂದು ನಗುತ್ತ ಮಗಳನ್ನು ಒಳಗಡೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದೆ.